First of all, I would like to say greeting to you my brethren and all believers in Christ.
This is my testimony that I write up in the sense that you know about my life before I believed in God and my present day. My name is BUT TONG AN, I was born on 01 March 1983 in Kompongthom province. I grew up in an ordinary family in the rural of Cambodia. I am the second son among 4 people, including me, (2 brothers and 2 sisters).
Today I want to share my testimony of life in Him, and before I had believed God in order to let you my brethren know: What is my life? Why do I know God?
Before: As I said above, I'm a boy who was born into an ordinary family (not too poor and not too rich). My parents are farmers, and I grew up, and went through the end of war time, the soldiers of Pol Pot are around here and there and I always run occasionally, when there are clashes between Khmer rouge and soldiers, and my family has always take cared of me and my brother. From small I was a naughty boy and little hot temperamental but try to work hard every time my parents told me to do something, it is a work that ease the burden of my parents, like housework, pounding the rice to cooks, cooking rice wine and to distil alcohol for sale. Distil alcohol is my family's employment other than farming. My mother always praises me and my brother, because we can do everything girls do and we are the eldest sons. I have gone through many difficulties since childhood to adolescence. Speaking of peasant life, I know how to survive my family as a peasant because they taught me to remember till today. When I was in my childhood, I almost died twice. Once the bee stings me with my brother and mother till cannot count, our body swollen almost like pigs. Second, a cobra bitten me when I do farming during I was in secondary school, and I have a break from studying for nearly two months to cure snake venom in my right hand, a large swelling and cannot write and work at that time. It is a story that I remember in life cannot forget and almost died.
Past and the simple life of the family, including the urging of my parents, it makes me a special effort since childhood, especially learning to improve living standards in the future. My mother took me to enroll in the primary school during the 1990 in my village of my birthplace, but when I finished primary school, I had to go in secondary which is about 10 km from my house. That time, the country has not been developed like today, there was no paved road when there is raining season there was flooded and difficult for cycling, so the students who study there have to build their own shelter near the school to stay and study. Most of the students dropped out because of lack of trying, especially girls, for me and my brother were encouraged to continue studying, until 8th grade my brother stopped because the family could not afford the cost of money for two of us to learn continue. For me, I do not want to stop then my mother decided to allow me to continue studying. Until I past my 9th grade exams and I continue study in high school at Kompongthom province which is about 40 kilometers from home. I was traveling by bicycle and stayed with my aunt who has a house near the town to learn continue, then there are also many friends have been dropped out of the high school, there are some failing the exam and stops, and others past the exams but the family is not able to afford the children to continue their study because of more spending and stayed away from home also difficult to travel. My family then began a heavy load up a level to support my studies. I stayed at my aunt’s house was about 1 and a half years later I switched accommodation in a group with the same level, it’s easy to explain when we do not understand. Until 2001 there are 5 friends who stayed in the same shelter, at that time I hear about Jesus for the first time. Did you know I heard the name by what? From one among 5 who believed in Jesus ˝believe in Jesus, believe Jesus to have eternal life˝ is a phrase he often say almost every time to other friends. He's always talking about Jesus, Jesus is like this…. Jesus is like that. For me and the other tried to forbid him, not to mention the name Jesus, because we do not like to listen, not only refused, as myself I have criticized and use the word inappropriate in response to him and did not like when he spoke of Christ, we always mocked him. But he was a good man and he's always been good to us, he specializes in cooking and shopping, sometimes we run out of money to buy food, but he tried to collect ingredients from leaf plant that grows around the accommodation to make food as well. Although he was a good friend to me but I always refused every time he told the good news to me, until we graduated and separated. In life, a person always has a different story, success and failure are different, some success, some failure in life. However, I have met obstacles in the academic life of mine even though I earn a medium result, yet since I entered primary to secondary is always get the good results, what I discouraged the most is that, I was failed diploma on 22 July 2002. Then my parents tell to file a contest for primary school teacher but it’s only contrary to my purpose because I did not want to be a teacher. What I like to work on other official minister, particularly the police. But by encouraging the family, so I registered to get exam for teacher training, unfortunately I fell again within that time, there are too many candidates. Desperate, I decided to work in Thailand by my cousin who lives in Tomnop Rolok, Sihanoukville, my job is frozen seafood workers. But before leaving, I have appealed my parents ˝ I want to study further to find work in a range servants any I can do ˝ life as an immigrant in the land of Thailand to earn is very difficult, sometimes I run away from the troops (Police) Thailand catch. I stayed there for half year and I'm tired and homesick as much, because from childhood I was never away from home like this and there was no telephone holding like today to contact home.
AFTER: For many months as I told my mother then one of my cousin, he is a boat driver carrying luggage out into Khmer - Thailand visited me and told me ˝ your mother call you to come back home because you had to continue your study ˝ I feel very surprise and packing my belonging and ask my boss a permission to come back home. My boss loves me, he does not want me to come back, but I insist and tell the reason of my study continued until he agreed. Once I arrived in Cambodia I received information that I should come to learn in Sihanoukville, Kompongsom Bible School. How will I decide? When I was in high school my friend trying to evangelize to me, I did nothing and I do not like the Christian life. Because of curiosity of knowledge also parents and relatives named Prak Sokhom a KBS former student there urging me, and so he pushed me to attend school, especially capturing English, because there’s teaching English and Bible, and most students know the language and can find a job well. I decided to enroll in the school, Pastor Moses Hahn the principal. I think this is the arrangement of God for my life, my purpose and goals that I was previous attempt have changed completely. I started to learn the words in the Holy Bible, little by little, both English and Bible, that my faith also begins to grow gradually unconscious, His name I've ever heard and denied previously turned me to accept with pleasure, my characteristics transformed patient, official ministry work which is my aim before not fulfilled but turned me to serve God’s ministry with joy after I graduated from Bible school year 2003-2007, and served God in the children ministry in education from 2007 up until the present time with a total of over 160 students, while many students have completed primary school, went to secondary in public schools. My role as a teacher that I did not want to do, but I became acting-principal and 3rd grade teacher. The fact that I'm failing high school in 2002, but I have passed high school diploma degree to complete my further study in 2012, not only the fact that I had not continue my study previously, but now I have completed a bachelor degree in Human Resource Management at the University of Management and Economics, Sihanoukville Branch (UME) year 2015, after I completed a diploma degree in theology at the Kompongsom Bibile School on 5th of April, 2007. And I also completed a teacher training course skill of ELT Pedagogy and Methodology year 2008, and I was ordained as Minister of the Gospel on the 3rd November, 2017 as well. And what's incredible is that God’s words that I did not want to listen, but I learned and taught many kids to know Christ like me. I teach them about Christ then they will become a good child (Prov 22:6) we provided them general knowledge, some of them are graduated and got proper work now. God is turning my own goal to be His. This is a great transformation of my life to be His servants and bring the lost souls back to Him that they have received salvation. He is the true God that can lead us to the kingdom of heaven ˝ He is the Way and the Truth and the Life…… John 14:6 ˝
Christian life is a life full of power and very pleased because we have God with each and every one. He always led us to walk in his ways, and He will correct us every time when we walk in the wrong direction. For me, pleasure and sorrow goes hand in hand, but He did not forget me. He did a lot of miracles and answered prayers for my life. In 2005, my left arm was broken when I play football, I was filled with sorrow and despair, my heart restless, I pray for hospital treatment, but he did not respond. Why? My family is not able to send me to hospital treatment by a lack of services and treatment costs more than 500 dollars. My parents decided to take me to treat with Khmer traditional doctor, results obtained almost 1 month after my arm crooked (bone discrepancies). Then my heart desperate more and more, and maybe I could not do heavy work. One month after treatment then I return, I continued to pray for proper medical treatment to frustration. One day, by desperation I took the Bible and Hymnal and sat on a giant stone at the top of the mountain by bitterness in my heart, I read the word of God also singing and praying, and then my heart seemed closer with God and until my tears drop down filled with sadness. Then, God answers my prayer, one day later a teacher there named Jonh Saray came and asked me about my condition and asked ˝ Tong An, do you want to check in any medical to clear up your doubt?˝ He gave me some offering, and he took me to meet the principal Rev. Moses Hahn and request some more offering. I feel happy because God response to me, when I call to my mother at home, then she added more money and told me to pack up my luggage to go to Battambang with my uncle because there was bone-renowned medical treatments do not take money but we have to spend transportation and guest house there. I went there and check, the doctor told me not to worry, your bones and even bone crooked, it does not matter, just take the tablet. Without doubts I returned back to study as usual. I became a KBS’s driver after a few months later that recommended by brother Prom Morn called Isaac. At first I thought I could not do it even heavy thing, but by the power of God, I can do very easily through Christ strengthens me (Phil 4:13). And I was married on 17th December, 2009. My family worked together since then. Until May 01, 2014 I have a problem again my left arm broke 2nd time because of soccer, I was very upset. I prayed to God not to let me in the same situation again like before, with my faith, my family took me to a Clinic CT, then we do not have enough money for medical fees but God always have mercy for my family. By God's grace I have received love gift from Rev. Moses Hahn, Elder Jeon Eun Hwan, other missionaries, close friend Koh Phyreak and teachers to help my family have enough offering to spend for treatment. Thanks to God, He has always been good to me.
Now: Until now, I and my family have been serving in ministry with young children that God has prepared for me and the family. I served as an acting director at Komponsom Christian School and as teacher as well while my wife also teaching over there too, we are happy and very proud of this work because we help our social through these work as our ministry and brought a lot of lost soul to know Christ. May God accept and bless this work.
Prayer Request
1. Please pray for our children ministry and to continue moving forward.
2. Please pray for our school staff to be healthy and faithfully serve God.
3. Please pray for my family, if God’s will we plan to have a personal home.
Gratitude
I am BUT TONG AN a 5th generation student (KBS) would like to give thank to:
§ God who created the world, especially He had chosen me.
§ Cambodian government established ministry of education from primary to higher education.
§ Both parents are father and mother, who supported both the time and effort to make the material to provide an opportunity for me to study childhood and continued graduate studies successfully.
§ Pastor Moses Hahn, director of the Kompongsom Bible School, who founded the school.
§ Gentlemen, professors, teachers and staff of the Kompongsom Bible School and UME, who give all the intellectual knowledge and also help, promote coordination and students of all ages.
§ Best wishes to parents, Directors, lecturers, teachers, all school employees’ healthy peace and God bless.
Thanks!!! May God bless you!
ជាបឋមខ្ញុំសូមជំរាបសួរបងប្អូន មិត្តអ្នកអានរួមជំនឿក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវទាំងអស់គ្នា។
នេះជាទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំ ដែលខ្ញុំសរសេរឡើងក្នុងន័យឲ្យបងប្អូនបានដឹងអំពីជីវិតពិតរបស់ខ្ញុំមុនពេលដែលខ្ញុំជឿព្រះ និងរហូតមកដល់ពេលបច្ចុប្បន្នរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំបាទឈ្មោះ ប៊ុត តុងអាន កើតនៅថ្ងៃទី០១ មីនា ១៩៨៣ នៅខេត្តកំពង់ធំ។ ខ្ញុំធំដឹងក្តីឡើងនៅក្នុងត្រកូលគ្រួសារដ៏សាមញ្ញមួយ ស្ថិតក្នុងទីជនបទនៃប្រទេសកម្ពុជា។ ខ្ញុំជាកូនប្រុសទីពីរក្នុងចំណោមបងប្អូន៤នាក់រួមទាំងខ្ញុំ(ប្រុស២ នឹងស្រី២)។
ថ្ងៃនេះខ្ញុំចង់ចែកចាយទីបន្ទាល់ពីខ្សែជីវិតរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងព្រះអង្គក៏ដូចជាមុនពេលដែលខ្ញុំបានទទួលជឿព្រះអង្គ ដើម្បីឲ្យបងប្អូនរួមជំនឿបានដឹងថា៖ តើខ្ញុំមានខ្សែជីវិតដូចម្តេច? មូលហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំស្គាល់ព្រះ ស្គាល់ទ្រង់តាមរបៀបណា?
ពេលមុន៖ ដូចដែលខ្ញុំបាននិយាយខាងលើ ខ្ញុំជាក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលកើតក្នុងត្រកូលសាមញ្ញមួយ (មិនមាន ហើយមិនក្រពេក) ឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំជាកសិករ ហើយដឹងក្តីឡើងដោយបានឆ្លងកាត់នៃសម័យគ្រាប់ប្លោងដែលពេលនោះទាហានរបស់ ប៉ុល ពត នៅពាសពេញ ហើយខ្ញុំតែងតែរត់រាល់ពេលមានការប៉ះទង្គិចគ្នារវាងទាហានខ្មែរក្រហមនិងទាហានខ្មែរ ហើយគ្រួសាររបស់ខ្ញុំតែងតែយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះខ្ញុំនិងបងប្អូនខ្ញុំជានិច្ច។ ពីតូចខ្ញុំគឺជាក្មេងរពិស និងមានចរិតឆេវឆាវបន្តិច ប៉ុន្តែព្យាយាមក្នុងការងាររាល់ពេលឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំបានដាក់ឲ្យធ្វើ គឺខ្ញុំតែងតែបំពេញវាជានិច្ច វាជាកិច្ចការដែលជួយសម្រាលបន្ទុករបស់ម្តាយខ្ញុំ ដូចជាកិច្ចការផ្ទះ បុកស្រូវដើម្បីឲ្យបានជាអង្ករ ដាំបាយ ដាំបាយស្រា និងបិតស្រាជាដើម។ បិតស្រាលក់គឺជាការងារបន្ទាប់បន្សំរបស់គ្រួសារខ្ញុំក្រៅពីធ្វើស្រែចម្ការ។ ម្តាយខ្ញុំតែងតែសរសើរដល់រូបខ្ញុំនិងបងប្រុស ព្រោះពួកយើងអាចធ្វើការងារស្រីបានហើយយើងគឺជាកូងប្រុសច្បង។ ជីវិតខ្ញុំឆ្លងកាត់ការលំបាកច្រើនតាំងពីកុមារភាពរហូតដល់វ័យជំទង់។ បើនិយាយពីជីវិតកសិករខ្ញុំចេះច្រើនគួរសម្យដែរ ហើយក៏អាចចិញ្ចឹមជីវិតនិងគ្រួសារបានបែបជាកសិករ ព្រោះការងារទាំងនោះបានបង្រៀនឲ្យខ្ញុំចងចាំដល់សព្វថ្ងៃ។ កាលខ្ញុំឋិតក្នុងវ័យកុមារខ្ញុំស្ទើរតែបាត់បង់ជីវិតពីរដងទៅហើយ ម្តងនោះឃ្មុំធំទិចខ្ញុំរាប់សិបមេជាមួយបងប្រុសនិងម្តាយរបស់ខ្ញុំដែរ ខ្លួនពួកយើងហើមសឹងតែដូចសត្វជ្រូក។ លើកទីពីរពស់វែកចឹក កាលនោះខ្ញុំស្ថិតក្នុងមធ្យមសិក្សាបឋមភូមិហើយខ្ញុំបានសំរាកពីការសិក្សាអស់រយៈពេលជិតពីរខែដើម្បីព្យាបាលជំងឺពិសពស់។ ដៃខាងស្តាំរបស់ខ្ញុំហើមប៉ោងយ៉ាងធំមិនអាចសរសេរនិងធ្វើការបានទេពេលនោះ។ វាគឺជារឿងដែលខ្ញុំចងចាំមិនភ្លេចក្នុងជីវិតហើយស្ទើរតែបាត់បង់ជីវិតទៀតផង។
អតីតកាល និងជីវិតបែបមធ្យមក្នុងគ្រួសាររួមទាំងការជំរុញពីឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំផងនោះវាធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការខិតខំប្រឹងប្រែងតាំងពីកុមារភាព ពិសេសគឺការរៀនសូត្រដើម្បីជីវភាពបានប្រសើរនៅពេលអនាគត។ ម្តាយខ្ញុំបាននាំខ្ញុំទៅចុះឈ្មោះចូលរៀននៅអំឡុងឆ្នាំ១៩៩០នៃសាលាបឋមសិក្សាភូមិទឹកអណ្តូងដែលស្ថិតនៅក្នុងភូមិកំណើតរបស់ខ្ញុំ តែនៅពេលដែលខ្ញុំឆ្លងបឋមសិក្សាគឺខ្ញុំត្រូវទៅរៀនបន្តនៅមធ្យមសិក្សាបឋមភូមិដែលមានចម្ងាយពីផ្ទះប្រមាណ១០គីឡូម៉េត្រដី។ កាលនោះស្រុកទេសពុំទាន់មានការអភិវឌ្ឍដូចសព្វថ្ងៃទេ ពុំមានផ្លូវថ្នល់ ខែវស្សាត្រូវទឹកលិចផ្លូវពិបាកធ្វើដំណើរ ជិះកង់ក៏មិនកើត ទើបគ្រប់គ្នាដែលទៅរៀនសម័យនោះត្រូវទៅសង់រោងនៅក្បែរសាលាដើម្បីស្នាក់នៅរៀនបន្ត។ សិស្សភាគច្រើនពេលនោះបានបោះបង់ការសិក្សាដោយសារខ្វះការព្យាយាម ពិសេសសិស្សស្រីៗ ចំពោះខ្ញុំនិងបងប្រុសត្រូវបានអាណាព្យាបាល អ៊ំ ពូមីងជំរុញឲ្យរៀនបន្ត រហូតដល់ថ្នាក់ទី៨បងខ្ញុំបានបោះបង់ការសិក្សាដោយសារគ្រួសារមិនអាចផ្គត់ផ្គង់នូវការចំណាយប្រាក់ដើម្បីឲ្យកូនៗរៀនបន្ត សំរាប់ខ្ញុំមិនចង់ឈប់ទេគឺចង់រៀនបន្តទៀតទើបម្តាយខ្ញុំសំរេចចិត្តឱ្យបងប្រុសឈប់ម្នាក់ដើម្បីសំរាលបន្ទុកគ្រួសារនិងអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំបន្តការសិក្សា។ រហូតមកដល់ថ្នាក់ទី៩ខ្ញុំបានប្រលងជាប់ហើយត្រូវទៅរៀននៅវិទ្យាល័យឯទីរួមខេត្តកំពង់ធំដែលមានចម្ងាយផ្លូវប្រហែលជាង៤០គីឡូម៉ែត្រដីពីផ្ទះ។ ខ្ញុំត្រូវធ្វើដំណើរដោយជិះកង់ហើយមកស្នាក់ជាមួយម្តាយមីងដែលមានផ្ទះនៅជិតទីរួមខេត្តដើម្បីរៀនបន្ត ពេលនោះក៏មានមិត្តភក្តិជាច្រើនត្រូវបានបោះបង់ការសិក្សារបស់ខ្លួនដែរ មានអ្នកខ្លះប្រលងធ្លាក់ហើយឈប់ និងអ្នកខ្លះទៀតប្រលងជាប់តែគ្រួសារពុំមានលទ្ធភាពឲ្យកូនរៀនបន្ត ពីព្រោះការចំណាយកាន់តែច្រើន ស្នាក់នៅឆ្ងាយពីផ្ទះ ពិបាកធ្វើដំណើរ។ គ្រួសាររបស់ខ្ញុំពេលនោះចាប់ផ្តើមមានបន្ទុកកាន់តែធ្ងន់មួយកំរិតទៀតក្នុងការផ្គត់ផ្គង់ដល់ការសិក្សារបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំស្នាក់នៅផ្ទះម្តាយមីងបានប្រហែល១ឆ្នាំកន្លះ បន្ទាប់មកខ្ញុំបានប្តូរទីកន្លែងស្នាក់នៅ ព្រោះចង់នៅជាក្រុមជាមួយមិត្តភ្តិដែលរៀនកំរិតដូចគ្នាដើម្បីងាយស្រួលពន្យល់គ្នានៅពេលពួកយើងមិនយល់។ មកទល់ឆ្នាំ២០០១ មានមិត្តភក្តិ៥នាក់ដែលស្នាក់នៅក្នុងរោងជាមួយគ្នា ពេលនោះហើយជាពេលដែលខ្ញុំស្តាប់លឺអំពីឈ្មោះ យេស៊ូវ លើកដំបូង។ តើអ្នកដឹងទេថាខ្ញុំលឺឈ្មោះនេះដោសាអ្វី? គឺមិត្តម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកយើង៥នាក់គាត់ជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ˝ជឿព្រះយេស៊ូវទៅ ជឿព្រះយេស៊ូវទៅដើម្បីឱ្យមានជីវិតអស់កល្ប˝ នេះជាពាក្យដែលមិត្តម្នាក់តែងតែប្រើសឹងតែរាល់ពេលទៅកាន់មិត្តដ៏ទៃទៀត។ គាត់តែងតែនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូវយ៉ាងនេះ....ព្រះយេស៊ូវយ៉ាងនោះ។ សំរាប់ខ្ញុំនិងមិត្តផ្សេងទៀតព្យាយាមហាមគាត់មិនឲ្យនិយាយពីឈ្មោះ យេស៊ូវនោះទេ ព្រោះពួកយើងមិនចូលចិត្តស្តាប់ មិនត្រឹមតែបដិសេធប៉ុណ្ណោះទេ សម្រាប់ខ្ញុំផ្ទាល់គឺខ្ញុំបានរិះគន់ ហើយប្រើពាក្យមិនសមរម្យតបទៅកាន់គាត់និងមិនចូលចិត្តពេលគាត់និយាយពីព្រះគ្រីស្ទ ពួកយើងតែងតែចំអកឡកឡាយឲ្យគាត់។ ប៉ុន្តែគាត់ជាមនុស្សល្អ ហើយគាត់តែងតែធ្វើល្អដាក់ពួកយើងជានិច្ច អ្វីដែលពិសេសនោះគឺគាត់មានជំនាញខាងចំអិនម្ហូបនិងដើរផ្សាររហូតដល់ពេលខ្លះពួកយើងអស់លុយទិញម្ហូបតែគាត់ព្យាយាមដើរផ្សំស្លឹករុក្ខជាតិដែលដុះជុំវិញកន្លែងស្នាក់នៅយកមកធ្វើជាអាហារក៏មាន។ ទោះបីគាត់ជាមិត្តល្អចំពោះយើង តែខ្ញុំបដិសេធជានិច្ចរាល់ពេលដែលគាត់ផ្សាដំណឹងល្អមកកាន់ខ្ញុំរហូតដល់ពួកយើងរៀនចប់ហើយបែកគ្នារៀងៗខ្លួន។ ក្នុងឆាកជីវិតមនុស្សម្នាក់ៗតែងមានដំណើរជីវិតខុសៗគ្នា ភាពជោគជ័យនិងបរាជ័យក៏មានផ្សេងៗគ្នាដែរ អ្នកខ្លះជោគជ័យជានិច្ចតែអ្នកខ្លះក៏បរាជ័យក្នុងជីវិតខ្លួន។ យ៉ាងណាម៉ិញខ្ញុំបានជួបឧបសគ្គក្នុងជីវិតសិក្សារបស់ខ្ញុំ ទោះជាខ្ញុំរៀនបានលទ្ធផលមធ្យម និងបង្គួរក៏ដោយតាំងពីខ្ញុំចូលបឋមសិក្សារហូតដល់ទុតិយភូមិគឺតែងតែទទួលបានលទ្ធផលជាប់ អ្វីដែលខ្ញុំបាក់ទឹកចិត្តខ្លាំងបំផុតនឹងអស់សង្ឃឹមនោះគឺខ្ញុំបានប្រលងធ្លាក់មធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិថ្ងៃ២២ កក្កដា ២០០២។ បន្ទាប់មកម្តាយឪពុកខ្ញុំឲ្យដាក់ពាក្យប្រលងគ្រូបឋមសិក្សា ព្រោះអ្នកធ្លាក់ទុតិយភូមិក៏មានអត្តភាពប្រលង តែវាផ្ទុយពីគោលបំណងរបស់ខ្ញុំដោយសារខ្ញុំមិនចង់ធ្វើគ្រូបង្រៀនទេ។ ចំណូលចិត្តខ្ញុំចង់ធ្វើការងាររាជការផ្សេងវិញពិសេសគឺប៉ូលីស។ ប៉ុន្តែដោយការជំរុញពីគ្រួសារទើបខ្ញុំដាក់ពាក្យប្រលងគ្រូ ជាអកុសលខ្ញុំធ្លាក់ម្តងទៀតដោយសារកាលនោះមានបេក្ខជនប្រលងច្រើនផង។ ដោយក្តីអស់សង្ឃឹមខ្ញុំបានសំរេចចិត្តទៅធ្វើការនៅស្រុកថៃតាមរយៈប្អូនស្រីជីដូនមួយដែលរស់នៅទំនប់រលកក្រុងព្រះសីហនុ ការងារខ្ញុំគឺកម្មករក្លាសេគ្រឿងសមុទ្រ។ ប៉ុន្តែមុនពេលចាកចេញខ្ញុំបានផ្តាំផ្ញើរម្តាយខ្ញុំ ˝ ខ្ញុំចង់រៀនបន្តទៀត ដើម្បីស្វែងរកការងារក្នុងជួររាជការណាមួយដែលខ្ញុំអាចធ្វើបាន ˝ ជីវិតជាជនអន្តោប្រវេសន៍នៅស្រុកថៃដើម្បីរកប្រាក់ពិតជាពិបាកណាស់ ពេលខ្លះត្រូវរត់គិចពីទាហាន(តំរួត)ថៃតាមចាប់។ ខ្ញុំស្នាក់នៅទីនោះអស់រយៈពេលកន្លះឆ្នាំហើយខ្ញុំមានការនឿយហត់និងនឹកផ្ទះជាខ្លាំងព្រោះតាំងពីតូចខ្ញុំមិនដែលចាកចេញឆ្ងាយពីផ្ទះបែបនេះទេ ហើយក៏គ្មានទូរសព្ទកាន់ដូចសព្វថ្ងៃដើម្បីទំនាក់ទំនងមកផ្ទះដែរ។
ពេលបន្ទាប់ ៖ អស់ជាច្រើនខែដូចដែលខ្ញុំបានផ្តាំនឹងម្តាយរបស់ខ្ញុំ ពេលនោះបងប្រុសជីដូនមួយខ្ញុំម្នាក់ដែលគាត់ជាអ្នកបើកទូកដឹកឥវ៉ាន់ចេញចូលខ្មែរ-ថៃមកលេងខ្ញុំហើយប្រាប់ថា ˝ម្តាយខ្ញុំឱ្យត្រឡប់មកផ្ទះវិញព្រោះត្រូវទៅរៀនបន្ត˝ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍សប្បាយចិត្តណាស់ ហើយក៏រៀបចំសុំថៅកែមកផ្ទះវិញ។ ថៅកែរបស់ខ្ញុំគាត់ស្រឡាញ់ចូលចិត្តខ្ញុំគាត់មិនចង់ឱ្យខ្ញុំមកវិញទេ តែខ្ញុំទទូចសុំនិងនិយាយហេតុផលពីការសិក្សាបន្តរហូតគាត់យល់ព្រម។ ពេលមកដល់ស្រុកខ្មែរវិញខ្ញុំទទួលពត៌មានថាត្រូវមករៀននៅក្រុងព្រះសីហនុ នោះគឺសាលាព្រះគម្ពីរកំពង់សោម ជាសាលាគ្រីស្ទបរិសទ្ទ។ តើខ្ញុំត្រូវសំរេចចិត្តដូចម្តេច? កាលខ្ញុំរៀននៅមធ្យមសិក្សាមិត្តព្យាយាមផ្សាយដំណឹងល្អមកខ្ញុំតែពុំបានផលសោះ ហើយខ្ញុំក៏មិនចូលចិត្តជីវិតបែបគ្រីស្ទបរិសទ្ទដែរ។ ដោយសារភាពចង់ចេះចង់ដឹង ពិសេសមានការជំរុញពីឪពុកម្តាយនិងសាច់ញាតិរបស់ខ្ញុំម្នាក់ឈ្មោះ ប្រាក់ សុខុម ដែលជាអតីតសិស្សរៀននៅសាលានោះដែរ គាត់បានជំរុញខ្ញុំឲ្យចូលរៀនជាពិសេសចាប់យកភាសាអង់គ្លេស ពីព្រោះនៅទីនោះមានបង្រៀនជាភាសាអង់គ្លេសបែបព្រះគម្ពីរ ហើយសិស្សភាគច្រើនចេះភាសានិងអាចរកការងារធ្វើបានល្អ។ ខ្ញុំក៏បានសម្រេចចិត្តចូលរៀននៅសាលានេះ ដែលមានលោកគ្រូគង្វាល ម៉ូសេ ហាន ជនជាតិកូរ៉េជានាយកសាលា។ ខ្ញុំគិតថានេះគឺជាការរៀបចំរបស់ព្រះសំរាប់ខ្សែជីវិតខ្ញុំ គោលបំណងនិងគោលដៅដែលខ្ញុំប៉ងពីមុនត្រូវបានប្តូរទាំងស្រុង។ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមរៀនព្រះបន្ទូលក្នុងព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធបន្តិចម្តងៗទាំងភាសាអង់គ្លេសផង នោះសេចក្តីជំនឿរបស់ខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមដុះឡើងបន្តិចម្តងៗដោយមិនដឹងខ្លួនដែរ។ ព្រះនាមទ្រង់ដែលខ្ញុំធ្លាប់លឺហើយបដិសេធពីមុនបែរជាខ្ញុំទទួលយកដោយសេចក្តីរីករាយ ចរិតខ្ញុំផ្លាស់ប្រែ ចេះអត់ធ្មត់ច្រើន ការងាររាជការដែលជាបំណងខ្ញុំប៉ងមិនបានសម្រេចបែរជាខ្ញុំទទួលបានការងារបំរើព្រះដោយសេចក្តីរីករាយវិញបន្ទាប់ពីខ្ញុំបានបញ្ចប់ការសិក្សាពីសាលាព្រះគម្ពីរឆ្នាំ២០០៣-២០០៧ហើយបំរើការក្នុងព័ន្ធកិច្ចកុមារផ្នែកអប់រំចាប់ពីឆ្នាំ២០០៧រហូតមកដល់ពេលបច្ចុប្បន្នដែលមានសិស្សសរុបជាង១៦០នាក់ខណៈពេលដែលសិស្សជាច្រើននាក់បានបញ្ចប់បឋមសិក្សាចេញទៅរៀនបន្តនៅបឋមភូមិសាលារដ្ឋនិងវិទ្យាល័យ។ តួនាទីជាគ្រូបង្រៀនដែលខ្ញុំមិនចង់ធ្វើបែរជាខ្ញុំបានក្លាយជានាយកប្រតិបត្តិផងនិងគ្រូបង្រៀនថ្នាក់ទី៣ផង។ ការដែលខ្ញុំប្រលងធ្លាក់បាក់ឌុបកាលពីឆ្នាំ២០០២តែបែរជាខ្ញុំបានប្រលងជាប់សញ្ញាបត្រមធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិបំពេញវិជ្ជានៅឆ្នាំ២០១២វិញ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះការដែលខ្ញុំមិនបានរៀនបន្តពីមុនបែរជាបានរៀនបញ្ចប់ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រផ្នែកគ្រប់គ្រងធនធានមនុស្សនៅសកលវិទ្យាល័យគ្រប់គ្រង និងសេដ្ឋកិច្ច សាខាខេត្តព្រះសីហនុ(UME)ឆ្នាំ២០១៥ បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានបញ្ចប់សញ្ញាបត្រនៃទេវសាស្រ្តនៅសាលាព្រះគម្ពីរកំពង់សោមនៅថ្ងៃទី៥ ខែមេសា ឆ្នាំ២០០៧រួច និងបានបញ្ចប់វគ្គគរុគោសល្យគ្រូឆ្នាំ២០០៨។ ព្រមទាំងបានទទួលការចាក់ប្រេងតាំងជាបូជាចារ្យដំណឹងល្អនៅថ្ងៃទី៣ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៧ផងដែរ។ ហើយអ្វីដែលមិនគួរឲ្យជឿនោះគឺពាក្យបន្ទូលព្រះដែលពីមុនខ្ញុំមិនចង់ស្តាប់បែរជាខ្ញុំរៀនហើយយកមកបង្រៀនដល់សិស្សជាច្រើននាក់ឲ្យពួកគេបានស្គាល់ព្រះដូចរូបខ្ញុំដែរ។ ខ្ញុំបង្រៀនពួកគេឲ្យស្គាល់ព្រះនោះគេនឹងក្លាយជាក្មេងល្អ(សុភាសិត២២:៦)សិស្សខ្លះរៀនចប់ហើយមានការល្អ។ ព្រះទ្រង់បានបង្វែគោលដៅរបស់ខ្ញុំអោយក្លាយទៅជារបស់ទ្រង់វិញ។ នេះគឺជាការបំផ្លាស់បំប្រែដ៏អស្ចារ្យមួយចំពោះជិវិតរបស់ខ្ញុំដើម្បីឲ្យក្លាយជាអ្នកបំរើទ្រង់ដ៏ពិតនឹងបាននាំព្រលឹងវិញ្ញាណដែលបាត់បង់មកជួបទ្រង់វិញជាប្រយោជន៍ឲ្យពួកគេបានទទួលសេចក្តីសង្រ្គោះ។ ទ្រង់គឺជាព្រះដ៏ល្អបំផុតដែលអាចនាំយើងទៅកាន់នគរស្ថានសួគ៌˝ទ្រង់ជាផ្លូវ ជាសេចក្តីពិត ហើយជាជីវិត.......យ៉ូហាន ១៤:៦ ˝
ជីវិតជាគ្រីស្ទបរិសទ្ទគឺជាជីវិតដែលពោពេញដោយក្តីអំណនិងរីករាយបំផុត ព្រោះយើងមានព្រះគង់នៅជាមួយគ្រប់ៗគ្នា។ ទ្រង់តែងតែដឹកនាំយើងឲ្យដើរតាមផ្លូវរបស់ទ្រង់ហើយទ្រង់នឹងតម្រង់រាល់ពេលយើងដើរក្នុងផ្លូវខុស។ ចំពោះខ្ញុំវិញសេចក្តីរីករាយនិងភាពទុក្ខសោកដើរទៅទន្ទឹមគ្នា តែព្រះមិនបំភ្លេចខ្ញុំទេគឺទ្រង់បានធ្វើការអស្ចារ្យនិងឆ្លើយតបការអធិស្ឋានជាច្រើនចំពោះជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ កាលពី២០០៥ ដៃឆ្វេងរបស់ខ្ញុំត្រូវបានបាក់ក្នុងពេលដែលខ្ញុំលេងបាល់ទាត់ កាលនោះខ្ញុំមានទុក្ខសោកនិងក្តីអស់សង្ឃឹមជាខ្លាំង ដួងចិត្តខ្ញុំខ្សត់សង្វែគ ខ្ញុំអធិស្ឋានសុំការព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យតែព្រះអង្គមិនបានឆ្លើយតបទេ។ តើមូលហេតុអ្វីទៅ? គឺគ្រួសារខ្ញុំពុំមានលទ្ធភាពបញ្ជូនខ្ញុំទៅព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យឡើយដោយភាពខ្វះខាត ហើយសេវាព្យាបាលក៏ថ្លៃទៀត ជាង៥០០ដុល្លា។ ម្តាយខ្ញុំបានសម្រេចយកខ្ញុំទៅព្យាបាលគ្រូខ្មែរ លទ្ធផលដែលទទួលបានបន្ទាប់ពីជិត១ខែដៃរបស់ខ្ញុំវៀច(ឆ្អឹងមិនស្របគ្នា)។ ពេលនោះចិត្តខ្ញុំកាន់តែអស់សង្ឃឹមថែមទៀត ហើយប្រហែលជាខ្ញុំមិនអាចធ្វើការងារធ្ងន់បានទេ។ បន្ទាប់ពីសំរាកព្យាបាលជាង១ខែខ្ញុំត្រឡប់មកវិញ ខ្ញុំនៅតែបន្តអធិស្ឋានដោយចង់ទៅព្យាបាលតាមបែបវេជ្ជបណ្ឌិតត្រឹមត្រូវដើម្បីឲ្យអស់ចិត្ត។ ថ្ងៃមួយដោយក្តីអស់សង្ឃឹមខ្ញុំបានយកព្រះគម្ពីរនិងសៀវភៅចម្រៀងសរសើរដំកើងHymnalហើយមកអង្គុយលើផ្ទាំងថ្មធំមួយដែលនៅខាងលើជិតជើងភ្នំ ដោយភាពជូរល្វីងខ្ញុំអានព្រះបន្ទូលផង ច្រៀងផង អធិស្ឋានផងដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំពេលនោះហាក់បីដូចជាកៀកជិតនិងទ្រង់រហូតដល់ទឹកភ្នែកខ្ញុំស្រក់ចុះជាតំណក់ៗពោរពេញដោយភាពសោកសៅ។ ពេលនោះហើយព្រះបានឆ្លើយតបការអធិស្ឋាន មានលោកគ្រូម្នាក់បង្រៀនទីនោះលោកគ្រូ ចន សារ៉ាយ បានមកសួរនាំអំពីស្ថានភាពជំងឺខ្ញុំហើយសួរថា ˝ តើ តុងអាន ឯងចង់ទៅពិនិត្យនៅពេទ្យណាមួយដើម្បីឲ្យអស់សង្ស័យ? ˝ គាត់បានផ្តល់ដង្វាយមួយចំនួនដល់ខ្ញុំហើយគាត់ក៏បាននាំខ្ញុំទៅជួបនាយកសាលានឹងស្នើរសុំប្រាក់បន្ថែមទៀត។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍សប្បាយចិត្តព្រោះព្រះឆ្លើយតបដល់រូបខ្ញុំ ពេលនោះខ្ញុំបានទូរសព្ទទៅផ្ទះ ម្តាយរបស់ខ្ញុំផ្តល់ប្រាក់បន្ថែមហើយប្រាប់ឲ្យខ្ញុំរៀបចំឥវ៉ាន់ឡើងទៅខេត្តបាត់ដំបងជាមួយអ៊ំប្រុសព្រោះនៅទីនោះមានពេទ្យអង្គការល្បីផ្នែកឆ្អឹងដែលព្យាបាលមិនយកប្រាក់ទេ។ តែត្រូវចំណាយការធ្វើដំណើរនិងការស្នាក់នៅមុនចូលពិនិត្យ។ ខ្ញុំធ្វើដំណើរទៅទីនោះហើយចូលពិនិត្យ វេជ្ជបណ្ឌិតប្រាប់ថាកុំបារម្មណ៍អីឆ្អឹងរបស់អ្នកជាប់ហើយទោះជាឆ្អឹងវៀចក្តីក៏មិនមានបញ្ហាអ្វីដែរគ្រាន់តែយកថ្នាំលេបបានហើយ។ ដោយក្តីអស់សង្ស័យខ្ញុំបានត្រឡប់មកសិក្សាដូចធម្មតាវិញ ពេលនោះព្រះបានរៀបចំការងារមួយសំរាប់ខ្ញុំ គឺខ្ញុំបានក្លាយជាអ្នកបើកបរប្រចាំសាលាKBSឆ្នាំ២០០៦បន្ទាប់ពីប៉ុន្មានខែក្រោយដែលណែនាំដោយបងប្រុស ព្រំ ម៉ន ហៅ Isaac ។ ដំបូងខ្ញុំគិតថាខ្ញុំមិនអាចធ្វើបានទេ តែដោយអំណាចនៃព្រះខ្ញុំអាចធ្វើបានយ៉ាងងាយដោយទ្រង់ប្រទានកំលាំងដល់ខ្ញុំ(ភីលីព ៤:១៣)។ ហើយខ្ញុំបានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅថ្ងៃ ១៧ ធ្នូ ២០០៩ គ្រួសារខ្ញុំក៏ចូលរួមបំរើព្រះជាមួយគ្នាចាប់តាំងពីពេលនោះមក។ មកទល់ថ្ងៃទី០១ ឧសភា ២០១៤ ខ្ញុំមានបញ្ហាម្តងទៀតគឺបាក់ដៃឆ្វេងជាលើកទី២ដោយសារបាល់ទាត់ដូចមុន ម្តងនេះខ្ញុំរិតតែពិបាកចិត្តខ្លាំងណាស់។ ខ្ញុំទូលអង្វរសុំព្រះកុំឲ្យខ្ញុំដូចមុនឡើយ ដោយសេចក្តីជំនឿគ្រួសារខ្ញុំបាននាំខ្ញុំទៅសម្រាកព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យសេតេ clinic CT ពេលនោះពួកយើងគ្មានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់សំរាប់ថ្លៃឈ្នួលពេទ្យទេ តែព្រះតែងតែមានសេចក្តីមេត្តាករុណាចំពោះគ្រួសារខ្ញុំ។ ដោយព្រះគុណទ្រង់ខ្ញុំបានទទួលប្រាក់ឧបត្ថម្ភពីលោកនាយកសាលា ម៉ូសេ ហាន ចាស់ទុំ ជុន អឺនវ៉ាន មិត្តភ្តិខ្ញុំ កោះ ភារៈ បេសកជននិងលោកគ្រូអ្នកគ្រូផ្សេងទៀតទើបធ្វើឲ្យគ្រួសារខ្ញុំបានគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការចំណាយ។ អរព្រះគុណព្រះអង្គ ទ្រង់តែងតែល្អចំពោះខ្ញុំជានិច្ច។
បច្ចុប្បន្ន ៖ រហូតដល់បច្ចុប្បន្ននេះខ្ញុំនិងគ្រួសារខ្ញុំបាននឹងកំពុងបំរើទ្រង់នៅក្នុងព័ន្ធកិច្ចជាមួយកុមារតូចដែលព្រះបានរៀបចំសំរាប់ខ្ញុំនិងគ្រួសារ។ ខ្ញុំមានតួនាទីជានាយកប្រតិបត្តិនៅសាលាគ្រីស្ទានកំពង់សោម ហើយជាគ្រូបង្រៀនផង ចំណែកគ្រួសារខ្ញុំជាគ្រូបង្រៀននៅទីនោះដែរ។ ពួកយើងរីករាយនិងមានមោទនៈភាពខ្លាំងចំពោះការងារនេះ ព្រោះយើងបានជួយដល់សង្គមតាមរយះការបង្រៀននិងបាននាំព្រលឹងវិញ្ញាណជាច្រើនឲ្យបានស្គាល់ព្រះ រហូតប្អូនៗខ្លះមានការងារនិងប្រាក់ខែច្រើនគួរសម្យ។
សូមឲ្យព្រះបានទទួលយកនិងប្រទានពរដល់ការងារនេះ។
សូមអធិស្ឋានសំរាប់យើង
១. សូមអធិស្ឋានសំរាប់ព័ន្ធកិច្ចនិងសាលាយើងឲ្យនៅតែរីកចម្រើនទៅមុខជានិច្ច។
២. សូមអធិស្ឋានសំរាប់បុគ្គលិកនៅសាលាយើងឲ្យមានសុខភាពល្អនិងការបំរើព្រះ។
៣. សូមអធិស្ឋានសំរាប់គ្រួសារខ្ញុំយើងចង់មានផ្ទះផ្ទាល់ខ្លួនមួយកន្លែង។
សេចក្តីថ្លែងអំណរគុណ
ខ្ញុំបាទ ប៊ុត តុងអាន ជានិស្សិតជំនាន់ទី៥(KBS) សូមថ្លែងអំណរគុណយ៉ាងជ្រាលជ្រៅជូនចំពោះ
▷ ព្រះដែលបានបង្កើតពិភពលោកនេះឡើង ជាពិសេសទ្រង់បានជ្រើសរើសខ្ញុំ។
▷ ប្រមុខរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ដែលបានបង្កើតក្រសួងអប់រំជាតិពីថ្នាក់បឋមសិក្សារហូតដល់ថ្នាក់ឧត្ដមសិក្សា។
▷ អ្នកមានគុណទាំងពីរគឺលោកឳពុកអ្នកម្ដាយ ដែលបានឧបត្ថម្ភគាំទ្រទាំងកំលាំងកាយចិត្ត សម្ភារៈពេលវេលា ដើម្បីផ្ដល់ឱកាសឲ្យយើងខ្ញុំបានបំពេញការសិក្សាតាំងពីកុមារភាពរហូតបានបន្តការសិក្សាបញ្ចប់ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រដោយជោគជ័យនេះ។
▷ លោកគ្រូគង្វាល ម៉ូសេ ហាន នាយកនៃសាលាព្រះគម្ពីរកំពង់សោម ដែលបានបង្កើតសាលានេះឡើង។
▷ លោក លោកស្រី សាស្រ្តាចារ្យ លោកគ្រូអ្នកគ្រូព្រមទាំងបុគ្គលិកទាំងអស់នៃ សាលាព្រះគម្ពីរកំពង់សោម សកលវិទ្យាល័យUME ដែលបានយកអស់ប្រាជ្ញាស្មារតីផ្ដល់ចំណេះដឹងថែមទាំងជួយជំរុញសម្របសម្រួលការងារផ្សេងៗដល់ខ្ញុំ និងនិស្សិតទាំងអស់គ្នាគ្រប់ជំនាន់។
សូមជូនពរដល់អ្នកមានគុណទាំងពីរ នាកយក សាស្ដ្រាចារ្យ លោកគ្រូអ្នកគ្រូទាំងអស់បុគ្គលិករបស់សាលា ជួបតែសេចក្ដីសុខ និងមានសុខភាពល្អ សូមព្រះប្រទានពរ។
សូមអរគុណ! សូមព្រះប្រទានពរ។
'Testimony' 카테고리의 다른 글
| Elder Norng Chay (0) | 2021.06.26 |
|---|---|
| Pastor. Sem Chantha (0) | 2021.06.26 |
| 단기선교팀 (0) | 2021.06.14 |
| 북(北)으로부터의 끓는 가마 (0) | 2021.06.14 |
| 소아시아 일곱 교회와 밧모섬 여행 (0) | 2021.06.14 |
